|
درباره بیماری لنفوم  هوچکین یکی از انواع سرطان است که لنفوم نامیده می شود لنفوم (به انگلیسی: Lymphoma) گروهی از تومورهای یاخته‌های خونی است که از لنفوسیت‌ها به وجود می‌آید. گاهی واژه? لنفوم تنها به تومورهای سرطانی اشاره دارد و به همه? تومورها اطلاق نمی‌شود. نشانگان این بیماری شامل این موارد هستند: بزرگ شدن غدد لنفاوی که معمولاً بدون درد هستند، تب، تعرق، خارش، کاهش وزن، احساس خستگی و دیگر علائم. تعرق معمولاً در شب صورت می‌گیرد.
در اکثر موارد اولین علامت لنفوم بزرگی و تورم یک یا چند غده ی لنفاوی می باشد. این غدد متورم ممکن است از زیر پوست قابل لمس باشند واغلب بدون درد می باشند. این علامت بیشتر در غدد لنفاوی گردن، کشاله ی ران، زیر بغل یا معده دیده می شود. غدد لنفاوی عمقی تر بدن نیز ممکن است متورم شده و سبب ایجاد علائمی شوند به عنوان مثال: تورم غدد لنفاوی اطراف ریه ها می تواند سبب سرفه یا اختلالات تنفسی شود. علائم دیگر لنفوم عبارتنداز: • تب تمامی این علائم می توانند به دلیل اختلالات دیگری غیر از لنفوم نیز ایجاد شوند ولی در صورتی که فرد این علائم را در خود مشاهده کرد باید به پزشک خود اطلاع دهد. انواع لنفوم – لنفوم هوچکین – لنفوم هوچکین  لنفوم گروهی از تومورهای یاخته‌های خونی است که از لنفوسیت‌ها به وجود می‌آید لنفوم هوچکین هوچکین یکی از انواع سرطان است که لنفوم نامیده می شود. لنفوم اصطلاح عمومی سرطان هایی است که در سیستم لنفاوی توسعه می یابند. بیماری هوچکین یک نوع غیر معمول لنفوم است که در آمریکا کمتر از 1% کل انواع سرطان ها را شامل می شود. انواع دیگر سرطان های سیستم لنفاوی، لنفوم های غیر هوچکین نامیده می شوند. سیستم لنفاوی قسمتی از سیستم ایمنی بدن است که به دفاع بدن در برابر بیماری و عفونت کمک می کند. عوامل خطر (ریسک فاکتورها ) محققین از طریق انجام مطالعات سعی دارند به علت بیماری و روش های مؤثر درمانی پی ببرند. تاکنون، علت یا علل بیماری هوچکین شناخته نشده است و پزشکان نمی توانند توضیح دهند که چرا یک فرد به این بیماری مبتلا میشود ولی دیگری مبتلا نمی شود. البته واضح است که بیماری هوچکین به دنبال صدمه یا ضربه ایجاد نمی شود و مسری و واگیردار نیست. محققین با مطالعه الگوهای سرطان در جامعه ،دریافته اند عوامل خطر معینی در ایجاد بیماری نقش دارند ولی برخلاف انتظار ، ممکن است فردی با داشتن این ریسک فاکتورها مبتلا به بیماری هوچکین نشود در حالی که فرد مبتلا به هوچکین نیز، هیچ کدام از این ریسک فاکتورها را نداشته باشد. برخی از عوامل خطر بیماری هوچکین عبارت است: ♦ سن/جنس: اغلب اوقات در افراد دارای سنین 34- 15 سال و یا افراد بالای 55 سال دیده می شود. در مردان شایع تر از زنان می باشد. ♦ تاریخچه فامیلی: برادران و خواهران بیماران احتمال ابتلای بیشتری دارند. ♦ ویروس: ویروس اپشتین بار عاملی است که احتمال ابتلا به هوچکین را افزایش میدهد. افرادی که در مورد احتمال ابتلا به هوچکین نگران هستند باید با پزشک خود درباره بیماری و علایم آن و نیز برقراری برنامه منظم کنترل دوره ای، صحبت نماید.  تورم بدون درد در یکی از عقده های لنفاوی گردن از نشانه های بیماری هوچکین است علایم و نشانه های بیماری هوچکین شامل علایم زیر می باشد: * تورم بدون درد در یکی از عقده های لنفاوی گردن، زیر بغل یا کشاله ران * تب های راجعه بدون علت * تعریق شبانه * کاهش وزن بدون دلیل * خارش شدید پوستی وجود هر کدام از این علایم ،حتما نشانه وجود بیماری هوچکین نیست. در اغلب موارد، این علایم در وضعیت هایی که زیاد جدی نمی باشند همانند آنفلوانزا نیز دیده می شوند. بیماران در صورت تداوم این علایم، بایستی هر چه زودتر به پزشک برای تشخیص و مراقبت و درمان مراجعه کنند ولی هرگز منتظر وجود درد نباشند چرا که هوچکین در مراحل اولیه بدون درد است. بیماران برای اطمینان بیشتر، بهتر است توسط پزشک معاینه شوند زیرا تنها پزشک متخصص، قادر به تشخیص بیماری هوچکین است. لنفوم غیر هوچکین چیست؟ لنفوم غیر هوچکین نوعی سرطان است. لنفوم واژه ای کلی است که به تمام سرطانهای برخاسته از دستگاه لنفاوی اطلاق می شود. بیماری هوچکین نوعی لنفوم می باشد. سایر انواع لنفوم همراه با هم و در گروهی جداگانه طبقه بندی می شوند. لنفوم 5 % کل موارد سرطان را در آمریکا شامل می شود. دستگاه لنفاوی بخشی از دستگاه ایمنی است که بدن را در مبارزه علیه بیماری و عفونت یاری می رساند، دستگاه لنفاوی شامل شبکه ای از لوله های نازک است که به مانند رگهای خونی شاخه شاخه شده و در بافتهای بدن گسترش می یابند.  لنفوم غیر هوچکین نوعی سرطان است علائم و نشانه ها غیر هوچکین : ? شایعترین علامت لنفوم غیر هوچکین، تورم بدون درد گره های لنفی گردن، کشاله ران و یا زیر بغل می باشد، سایر علائم به قرار زیر می باشد. ? تبی که علتی برای آن یافت نمی شود. ? تعریق شبانه ? خستگی مداوم ? کاهش وزن بدون توجیه ? خارش پوست ? لکه های قرمز رنگ روی پوست البته هنگامی که علائم بالا در بیماری مشاهده می شود. نمی توان به صراحت و اطمینان رای بوجود لنفوم غیر هوچکین داد چرا که این نشانه ها ممکن است در بیماریهای خوش خیم تر نظیر آنفلوآنزا و یا سایر عفونتها نیز دیده شود. بنابراین صرفا نظر پزشک ملاک تشخیص خواهد بود. هنگامی که در فردی علائم فوق الذکر یافت شود، باید حتما به پزشک مراجعه نماید چرا که تشخیص و درمان زودرس بیماری بسیار حائز اهمیت است.  تشخیص و درمان زودرس بیماری لنفوم بسیار حائز اهمیت است تشخیص لنفوم پزشک علائم فرد را پرسیده و ممکن است تست های زیر را برای وی درخواست کند: ◊ بیوپسی ازغدد لنفاوی، پزشک یک قسمت و یا همه ی غده ی لنفاوی متورم را خارج کرده و آن را از نظر داشتن سلول های سرطانی در زیر میکروسکوپ بررسی می کند. ◊ بیوپسی از مغز استخوان، پزشک یک نمونه ی کوچک از مغز استخوان فرد را که یک بافت اسفنجی در داخل استخوان می باشد، خارج می کند سپس این نمونه در زیر میکروسکوپ از نظر داشتن سلول های سرطانی بررسی می گردد. ◊ بیوپسی های دیگر، پزشک ممکن است نمونه های کوچکی از بافت های غیر طبیعی نقاط دیگر بدن نیز تهیه و در زیر میکروسکوپ چک کند. ◊ CT اسکن، PET اسکن یا تصاویر تشخیصی دیگر، این تست ها تصاویری از ارگان های داخل بدن را نشان داده و می توانند هرگونه بافت غیر طبیعی را نمایان کنند.  پیوند مغز استخوان، پرتو درمانی و یا شیمی درمانی از راههای درمان لنفوم می باشد درمان لنفوم چگونه است؟ پزشکان می توانند به روش های مختلف لنفوم را درمان کنند. برخی از انواع لنفوم باید به سرعت درمان شوند اما برخی دیگر که رشد آهسته ای دارند و علائم ایجاد نمی کنند اغلب در ابتدا احتیاج به درمان ندارند. افراد مبتلا به لنفوم اغلب یک یا چند گزینه ی درمانی زیر را پیشرو دارند: ο شیمی درمانی: شیمی درمانی اصطلاحی ست که پزشکان برای توصیف برخی از داروها که سلول های سرطانی را از بین می برند، استفاده می کنند. ο پرتو درمانی: پرتو می تواند سلول های سرطانی را از بین ببرد. ο پیوند مغز استخوان: در این درمان سلول های مغز استخوان که قبلا با شیمی درمانی یا پرتو درمانی از بین رفته اند، جایگزین می شوند. پس از درمان چه اقداماتی صورت می گیرد؟ پس از درمان، بیمار مرتباً توسط پزشک چک می شود تا از عدم عود لنفوم اطمینان حاصل شود. این پیگیری منظم شامل معاینه ی پزشکی و انجام برخی از آزمایش ها می باشد. برخی اوقات پزشک آزمایش خون و تصاویر تشخیصی نیز درخواست می کند. علاوه بر این بیمار باید از لحاظ داشتن علائم لنفوم بررسی گردد زیرا داشتن این علائم مبنی بر عود بیماری می باشد. فرد در صورت داشتن این علائم باید آنها را به پزشک یا خود اطلاع دهد. در صورت عود لنفوم چه اقداماتی صورت می گیرد؟ در صورتی که لنفوم عود کند بیمار تحت پیوند مغز استخوان، پرتو درمانی و یا شیمی درمانی بیشتر قرار می گیرد. لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
نوشته شده توسط دهواری در چهارشنبه 97/3/2 و ساعت 3:39 عصر
